پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

مقیمی رئیس دانشگاه تهران گفت: من کاملا مطلع هستم که از ادامه همکاری برخی از این افراد به علت مشکلات اخلاقی و داشتن شاکی ممانعت به عمل آمده است، ولی در رسانه‌ها مدعی می‌شوند که قطع همکاری آن‌ها به علت مسائل سیاسی بوده است. برخی از منتقدین، این جملات مقیمی را نوعی انتحار مدیریتی تفسیر کرده اند وآن را نشانگانی از آلودگی فضای علمی به فشار‌های سیاسی و ناپیدا، تلقی کرده اند. ممکن است بشکل موردی، بتوان به چنین آسیبی اشاره کرد. اما تعمیم این آسیب، نوعی سرشکستگی و رسوایی است. در ثانی، موارد بیان شده عموما ادعا هستند و نیازمند اثبات؛ لذا می‌توان اقدام به توقیف موقت تدریس نمود نه اخراج و قطع همکاری. آقای مقیمی عزیز، می‌دانی چی گفتی و چه می‌گویی؟

علی ربیعی نوشت: متاسفانه پس از وقایع خیابان‌های پاییزی، هیچ علائمی مبنی بر تبیین علمی از علت‌ها، مشاهده نمی‌شود. نه تنها شاهد انجام اقدامات اصلاح‌گرایانه و آرام‌بخش نیستیم، بلکه به طور عجیبی انگار نه انگار که حادثه‌ای رخ داده است. نسیان در نظام‌های سیاسی می‌تواند پایانی فاجعه‌آمیز را رقم بزند.

ابراهیم‌بای سلامی استاد دانشگاه تهران در واکنش به طرح تمدید نشدن قرارداد برخی اساتید دانشگاه، به علت عدم احراز کیفیت علمی، نوشت: اگر قطع رابطه استخدامی من سیاسی نیست معاون حقوقی وزیر و رئیس محترم دانشگاه تهران به رسانه‌ها توضیح دهند.

محمدفاضلی استاد اخراجی دانشگاه شهید بهشتی نوشت: خوب است به خواننده این متن، پیش از هر چیز، توضیح بدهم که این نوشتار ابدا ناظر بر مساله‌ای شخصی و قطع همکاری دانشگاه شهید بهشتی با من نیست. من اغلب از منظر سیاست عمومی و تلاش برای کمک به بهبود حکمرانی نوشته‌ام و در این نوشتار نیز بنا دارم از همین منظر به مساله قطع همکاری دانشگاه‌ها با اساتید بپردازم.